Często, szczególnie przy zawieraniu umów ustnie lub przy tzw. umowach ramowych (gdzie siłą rzeczy często trudno jest określić termin świadczenia), nie ma żadnego potwierdzenia pisemnego, że świadczenie jest wymagalne konkretnego dnia. W tej sytuacji udowodnienie później w sądzie, że dłużnik faktycznie powinien spełnić świadczenie np. 1 czerwca, może okazać się bardzo trudne. Dlatego radzimy zawsze określać, kiedy dokładnie świadczenie ma zostać spełnione, choćby wskazując datę w sposób pośredni, np. zapłata nastąpi w ciągu 14 dni od dostarczenia towaru (pisemne pokwitowanie odbioru towaru uściśli datę płatności).
Jeżeli z jakiegoś powodu termin nie jest określony przyjmuje się, że dłużnik powinien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W tej sytuacji każde opóźnienie w wezwaniu działa na Twoją (wierzyciela) niekorzyść, warto więc wezwać dłużnika jak najwcześniej.
Dłużnik nie opóźnia się ze spełnieniem świadczenia w przypadku świadczeń wzajemnych, jeśli:
- powinny być one spełnione jednocześnie, a Ty nie zaofiarujesz świadczenia wzajemnego. Dłużnik w takiej sytuacji może zgodnie z prawem zaczekać na Twoje świadczenie.
- co prawda jest on zobowiązany spełnić świadczenie wzajemne wcześniej, ale spełnienie świadczenia wzajemnego (np. zapłaty) przez Twoją firmę jest wątpliwe ze względu na jej stan majątkowy. W takiej sytuacji ma on prawo powstrzymać się z jego spełnieniem dopóki nie zaofiarujesz świadczenia wzajemnego lub nie dasz zabezpieczenia. Uprawnienie to nie przysługuje stronie, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o złym stanie majątkowym kontrahenta. Pamiętaj, że jeśli to Ty masz wcześniej coś świadczyć, a kontrahent ma kłopoty finansowe, to również możesz skorzystać z tej zasady.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz