Jakie są kompetencje rady nadzorczej wobec zarządu?

Rada nadzorcza w spółce z o.o. jest przede wszystkim organem kontrolnym. Jej kompetencje wobec zarządu nie są określone jako zamknięty spis spraw. Można je podzielić na:
1) wynikające bezpośrednio z przepisów ksh, czyli:
- ocena sprawozdań zarządu z działalności spółki oraz sprawozdań finansowych w zakresie ich zdolności z księgami i dokumentami, jak również ze stanem faktycznym,
- ocena wniosków zarządu dotyczących podziału zysku lub pokrycia strat,
- składanie raz w roku zgromadzeniu wspólników pisemnego sprawozdania z wyników oceny rady;
2) przyznane jako rozszerzenie uprawnień kontrolno-nadzorczych wynikające z umowy spółki z o.o.

Podstawowym uprawnieniem rady nadzorczej wobec zarządu jest stały nadzór nad działalnością spółki, co daje jej uprawnienie do czuwania nad prawidłowością wszelkich procesów zachodzących w spółce.

Granicą uprawnień o charakterze nadzorczo-kontrolnym jest przepis ksh stanowiący, że rada nadzorcza nie ma prawa wydawać zarządowi poleceń, które wiązałyby się z koniecznością ich wykonywania przez zarząd (art. 219 § 2 ksh). Ogranicza to uprawnienia rady nadzorczej do wydawania opinii oraz oceny, ponieważ nie ponosi ona odpowiedzialności za prowadzenie spraw spółki, a jedynie za czynności nadzoru i kontroli.

Właściwa realizacja uprawnień rady nadzorczej w przedstawionym zakresie w praktyce wiąże się z koniecznością udostępniania przez zarząd radzie, na jej żądanie, wszelkich dokumentów spółki dotyczących spraw finansowych, kadrowych oraz umów zawieranych przez zarząd w imieniu spółki.

Pamiętaj, że rada nadzorcza zawsze ma prawo żądać od zarządu przedstawiania sprawozdań i wyjaśnień oraz weryfikacji posiadanego przez spółkę majątku, a także sprawdzać wszelkie księgi i dokumenty. Oznacza to także uprawnienie kontrolowania ksiąg rachunkowych, dokumentacji, a nawet pomieszczeń spółki, kas i sejfów.


Członkowie rady nadzorczej mogą realizować swoje uprawnienia zarówno osobiście, jak i poprzez inne osoby, np. ekspertów w danej dziedzinie, biegłych. Mimo że rada jest organem o charakterze kolegialnym, nic nie stoi na przeszkodzie, aby czynności kontrolne wykonywali oddelegowani do tego jej członkowie.
Prawo nadzoru może być realizowane zatem także indywidualnie przez każdego z członków rady lub też w inny sposób określony w umowie spółki. Rada nadzorcza może w tym celu powoływać wewnętrzne zespoły robocze, zgodnie z indywidualnymi kwalifikacjami jej członków. O ogólnych zasadach sprawowania czynności tego typu rozstrzyga zwykle umowa spółki lub regulamin prac rady nadzorczej.

Spośród kompetencji dodatkowych rady można wskazać 2 najczęściej pojawiające się
w praktyce:
1) udzielanie zgody zarządowi na dokonywanie niektórych czynności określonych
w umowie spółki oraz
2) prawo zawieszania w czynnościach, odwoływania, powoływania poszczególnych członków lub nawet wszystkich członków zarządu.

Więcej o relacjach między zarządem spółki a radą nadzorczą przeczytasz w artykule autorstwa p. Tymona Betleja pt. Relacje zarządu ze zgromadzeniem wspólników i radą nadzorczą, z którego pochodzi powyższy fragment, a który znajdziesz w najbliższej aktualizacji poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”.

Szybciej otrzymasz zwrot wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym!

Osoby fizyczne, które dokonują wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, są uprawnione do otrzymania zwrotu części tych wydatków. Prawo to wynika z ustawy z 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. nr 177, poz. 1468 ze zm.).

Wprowadzona do tej ustawy zmiana przewiduje skrócenie terminu zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym:
1) na wydanie decyzji określającej kwotę zwrotu – z 6 miesięcy do 4 miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku,
2) na wypłatę kwoty zwrotu w przypadku, gdy jej wysokość wynika z wniosku osoby zainteresowanej – z 6 miesięcy do 4 miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku.

Zmiany te zaczną obowiązywać od dnia, w którym zostanie opublikowana ustawa z 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Sejm ma rozpatrzyć poprawki Senatu na posiedzeniu 4 marca 2010 r. i wówczas ustawa zostanie przesądna do podpisu prezydentowi.

Skrócenie terminu na wydanie decyzji lub zwrot części wydatków w kwocie wynikającej ze złożonego wniosku pociąga za sobą zmianę terminów, których upływ powoduje naliczanie oprocentowania za zwłokę w dokonaniu zwrotu osobie ubiegającej się o zwrot. Odsetki będą przysługiwać po upływie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

Skrócone terminy będą obowiązywać do wniosków złożonych po wejściu w życie zmiany do ustawy z 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. nr 177, poz. 1468 ze zm.). Sejm w kwestii zmian ustawy musi jeszcze rozpatrzyć poprawki senatu i przekazać ustawę do podpisu prezydentowi. Jak tylko znany będzie termin wejścia w życie ustawy, zostanie podany w dziale Nowości oraz na stronie internetowej poradnika www.spolka.pl

Więcej o zmianach podatkach przeczytasz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu doradcy podatkowego Iwony Czauderny, z którego pochodzi powyższy fragment.

Jakie zmiany czekają Cię w zakresie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Przy określaniu podstawy opodatkowania PCC w przypadku umów sprzedaży nie będzie już rozróżnienia na rezydentów i nierezydentów. Osoby mające siedzibę na terytorium Polski oraz takie, których siedziba znajduje się za granicą RP, będą traktowane jednakowo. Doprecyzowane zostały także zasady zwolnienia od opodatkowania PCC umów sprzedaży instrumentów finansowych.

Te zmiany już wkrótce wejdą w życie. Do podpisu prezydenta została skierowana ustawa z 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, której nowelizacja zacznie obowiązywać w ciągu 30 dni od jej opublikowania. Jak tylko znany będzie ten termin, zostanie podany w dziale Nowości oraz na stronie internetowej poradnika www.spolka.pl.

Dotychczas ustawa o PCC odmiennie regulowała sposób określenia podstawy opodatkowania umów sprzedaży zawieranych przez rezydentów oraz przez nierezydentów. Podstawę opodatkowania w tym ostatnim przypadku należało określić w równowartości w złotówkach kwoty zagranicznych środków płatniczych, określonej w zezwoleniu dewizowym, przeznaczonych na zapłacenie ceny. Natomiast podstawą opodatkowania w przypadku umów zawieranych przez rezydentów była wartość rynkowa rzeczy lub praw majątkowych.

Po wejściu w życie zmiany do ustawy o PCC nie będzie już rozróżnienia w określeniu podstawy opodatkowania dla rezydentów i nierezydentów. Będzie obowiązywać jednolita zasada, zgodnie z którą podstawę opodatkowania umowy sprzedaży będzie stanowić wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (zmiana wynika z nowego brzmienia art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC).

Wprowadzana zmiana jest korzystna dla nierezydentów, ponieważ likwiduje nieuzasadnione różnicowanie prawne sytuacji rezydentów i nierezydentów oraz usuwa lukę w prawie. W świetle obowiązujących przepisów Prawa dewizowego umowy sprzedaży zawierane przez nierezydentów nie wymagają zezwolenia dewizowego. Natomiast w dotychczasowym brzmieniu przepisy ustawy o PCC nie regulowały sposobu ustalania podstawy opodatkowania w takiej sytuacji, co powodowało lukę w prawie. Ustawa nie określała, w jaki sposób nierezydenci powinni oznaczyć podstawę opodatkowania ich czynności.

Więcej o zmianach w PCC, w tym o zwolnieniu z podatku sprzedaży instrumentów finansowych w ramach rozliczeń pomiędzy zagranicznymi firmami inwestycyjnymi a ich klientami oraz o tym, jakie instrumenty finansowe będą zwolnione od PCC, przeczytasz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu doradcy podatkowego Iwony Czauderny, z którego pochodzi powyższy fragment.

Jaki jest przedmiot zgromadzenia wspólników?

Wbrew pozorom kwestia określenia przedmiotu obrad zgromadzenia wspólników jest bardzo ważna. Dlaczego? Ponieważ w sprawach nieobjętych porządkiem obrad nie będzie można podjąć uchwały, chyba że cały kapitał zakładowy jest reprezentowany na zgromadzeniu, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego jej powzięcia.

Przedmiotem obrad zwyczajnego zgromadzenia wspólników są następujące kwestie:
• rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy,
• powzięcie uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty (jeżeli sprawy te nie zostały wyłączone z kompetencji zgromadzenia wspólników),
• udzielenie członkom organów spółki (a więc zarządu, rady nadzorczej i komisji rewizyjnej) absolutorium z wykonania przez nich obowiązków
(art. 231 § 2 ksh).

Pamiętaj, że powyższe uchwały nie mogą być podjęte w głosowaniu pisemnym. To jest minimum programu obrad. Może on oczywiście zostać dowolnie rozszerzony o inne kwestie. Szerszy program zgromadzenia wspólników może także wynikać z zapisów umowy spółki.

W sprawach nieobjętych porządkiem obrad nie będzie można powziąć uchwały, chyba że cały kapitał zakładowy jest reprezentowany na zgromadzeniu, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego jej powzięcia.
Ostateczny program obrad jest ustalany na zgromadzeniu w pkt „Przyjęcie porządku obrad”.
Wyjątek dotyczy dwóch sytuacji. Mianowicie wnioski:
• o zwołanie nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników oraz
• o charakterze porządkowym (np. ogłoszenie przerwy w obradach),
mogą być uchwalone, mimo że nie były umieszczone w porządku obrad (art. 239 ksh).

Do zaproszenia należy dołączyć niektóre dokumenty związane z obradami. Obowiązkowo dołączasz propozycje zmian umowy spółki, jeśli na zgromadzeniu mają być poddane głosowaniu. Zazwyczaj dołączane są także inne dokumenty związane z podejmowanymi na zgromadzeniu uchwałami – sprawozdanie finansowe i sprawozdanie zarządu z działalności spółki oraz propozycje treści uchwał (np. o udzieleniu absolutorium).

Więcej na temat zwoływania zgromadzeń wspólników przeczytasz w najbliższym numerze Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”.

O czym musisz pamiętać, gdy zwołujesz zgromadzenie wspólników?

Zbliża się chwila odbycia zwyczajnego zgromadzenia wspólników za 2010 r. Warto wiedzieć, jak powiadomić wspólników o obradach, aby zabezpieczyć się przed sytuacją, gdy któryś z nich zakwestionuje poprawność zwołania zgromadzenia i zaskarży podejmowane na nim uchwały. Naruszenie zasad związanych ze zwołaniem zwyczajnego zgromadzenia wspólników może się wiązać z koniecznością zapłaty 20.000 zł grzywny oraz wysokiego odszkodowania!

Zwołanie zgromadzenia wspólników jest obowiązkiem zarządu. Jeżeli umowa spółki nie zawiera bardziej rygorystycznych wymogów, zgromadzenie wspólników możesz zwołać, w sposób formalny, na 3 sposoby:
1. listami poleconymi lub
2. przesyłką kurierską albo
3. pocztą elektroniczną, jeżeli wspólnik wyraził na to zgodę na piśmie, podając adres, na który ma być wysłane zawiadomienie
wysłanymi co najmniej na 2 tygodnie przed terminem odbycia zgromadzenia wspólników (art. 238 ksh).

Zawiadomienie wysyłasz na adres podany przez wspólnika, zapisany w księdze udziałów. Adres traktujesz jako aktualny dopóty, dopóki wspólnik nie zawiadomi oficjalnie spółki o jego zmianie. Korzystaj z niego nawet jeśli podejrzewasz, że wspólnik już tam nie mieszka.

Są to sposoby formalne. Oczywiście możesz zawiadomić wspólników w sposób nieformalny – ustnie, telefonicznie, faksem. Wówczas musisz jednak liczyć się z tym, że każdy z nich będzie mógł zaskarżyć podjęte uchwały, twierdząc, iż nie został należycie poinformowany o zgromadzeniu i z tego powodu nie mógł wziąć w nim udziału (art. 250 pkt 4 ksh).

Zaproszenie na zgromadzenie wspólników wysyłasz do osoby, która zgodnie z listą wspólników jest aktualnie (w chwili wysłania zaproszenia) wspólnikiem. Nie zapraszasz więc osób, które były wspólnikami w czasie roku obrotowego, lecz jedynie te, które obecnie mają udziały w spółce.

Nowy wspólnik uzyskuje prawa udziałowe, a więc także prawo udziału w zgromadzenia wspólników od czasu, gdy powiadomi spółkę o tym, że stał się wspólnikiem (lub zrobi to były wspólnik) i okaże na to dowód, np. umowę sprzedaży udziałów, postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, umowę darowizny.

Więcej na temat zwoływania zgromadzeń wspólników przeczytasz w najbliższym numerze Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”.

Jakie są inne istotne zmiany w VAT?

Wprowadzone zmiany w VAT dotyczą wysokości limitu uprawniającego do zwolnienia z VAT, a także obowiązku zwolnienia ze stosowania kas fiskalnych. Ponadto przedłużono stosowanie do celów podatkowych starej PKWiU.

Według nowych zasad z 50.000 zł do 100.000 zł została podwyższona kwota limitu zezwalająca na korzystanie ze zwolnienia z opodatkowania VAT. A zatem ze zwolnienia z VAT mogą skorzystać spółki, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 100.000 zł. Limit ten będzie podnoszony stopniowo. W 2010 r. limit obrotu wynosi 100.000 zł, a w 2011 r. – 150.000 zł.
Przepisy przejściowe umożliwiają dalsze korzystanie ze zwolnienia przedsiębiorcom, którzy przekroczyli w 2009 r. obecny limit obrotu (50.000 zł), ale nie przekroczyli 100.000 zł. Aby z niego skorzystać, musieli jednak zawiadomić pisemnie o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 15 stycznia 2010 r. Takie rozwiązanie dotyczy również tych, którzy w 2010 r. przekroczą limit obrotu uprawniający do zwolnienia podmiotowego (tj. 100.000 zł), ale nie osiągną limitu obrotu ustalonego na 2011 r. w wysokości 150.000 zł. Pozostałe warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego pozostały bez zmian.

Ponadto do 31 grudnia 2010 r. będą obowiązywać dotychczasowe zwolnienia z ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących. Wynika to z rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących wydanego na postawie zmienionego art. 111 ust. 8 ustawy o VAT (przepis ten dotyczy zasad, którymi musi się kierować Minister Finansów przy wprowadzaniu zwolnień z obowiązku stosowania kas rejestrujących).

Do końca 2010 r. został przedłużony okres stosowania do celów podatkowych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z 18 marca 1997 r. (Dz.U. nr 42, poz. 264 ze zm.).
Warto zauważyć, że w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości od 1 stycznia 2009 r. obowiązuje znowelizowana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. nr 207, poz. 1293 ze zm.). Miała być wprowadzona od tego roku także do ustawy o VAT. Jednak do 31 grudnia 2010 r. przedłużono stosowanie do celów podatkowych, w tym do celów opodatkowania VAT, PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z 18 marca 1997 r. (rozporządzenie Rady Ministrów z 15 grudnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie PKWiU – Dz.U. nr 222, poz. 1753).

Więcej na temat zmian VAT przeczytasz w najbliższym numerze poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu doradcy podatkowego Iwony Czauderny, z którego pochodzi powyższy fragment.

Jak zmieniły się zasady zwrotu VAT?

Przedsiębiorcy będący podatnikami VAT mają prawo do odliczenia podatku naliczonego, a także do zwrotu VAT zapłaconego w innym kraju UE, bez względu na swoją siedzibę. Zwrot podatku przysługuje, jeśli kupione przez spółkę towary lub usługi są wykorzystywane do działalności opodatkowanej, a w państwie zakupu istnieje możliwość odliczenia VAT od tego rodzaju wydatku.

Dotychczas procedura zwrotu VAT była długotrwała. Nie tylko w Polsce, ale też w innych krajach UE. Polscy przedsiębiorcy czekali na decyzję organu podatkowego dotyczącą zwrotu VAT nawet 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku w tej sprawie. Co więcej, przepisy przewidywały możliwość przedłużenia tego terminu, co często powodowało dowolne przedłużanie zwrotu VAT przez organy podatkowe.

Od 1 stycznia 2010 r. został skrócony termin rozpatrywania wniosku o zwrot VAT przez organy podatkowe. Obecnie będą miały nie 6, ale 4 miesiące na wydanie decyzji. W przypadku uzasadnionych wątpliwości organ podatkowy może przedłużyć termin zwrotu podatku, jednak maksymalnie do 8 miesięcy, a nie jak dotychczas praktycznie bezterminowo. Ponadto organ będzie miał obowiązek rozstrzygania poszczególnych wątpliwych kwestii w terminie dwóch miesięcy od otrzymania żądanych informacji.
Termin wypłaty kwoty zwrotu określono na 10 dni roboczych od dnia wydania decyzji o jego przyznaniu.

Wprowadzone zmiany przepisów mają uprościć procedurę zwrotu podatku i skrócić jego termin. Zasady dokonywania zwrotu podatku zagranicznego określają zmiany do ustawy o VAT, a także przepisy wykonawcze.

Warto też wiedzieć, że od 1 stycznia 2010 r. termin na składanie wniosków przez podatników mających siedzibę na terenie UE został wydłużony do 30 września roku, za który dokonywany jest zwrot. Dotychczas trzeba było złożyć wniosek do końca czerwca.

Więcej na temat nowych zasad zwrotu VAT przeczytasz w najbliższym numerze poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu doradcy podatkowego Iwony Czauderny, z którego pochodzi ten fragment.

Kiedy zamawiający unieważni postępowanie?

Unieważnienie postępowania to dodatkowe obowiązki i uciążliwość nie tylko dla zamawiającego. Ty, jako wykonawca, również na tym tracisz – przede wszystkim czas i pieniądze włożone w przygotowanie oferty. Warto zatem znać katalog okoliczności, w jakich zamawiający ma obowiązek unieważnić postępowanie (art. 93 ustawy Pzp). Jeśli zrobi to w innej sytuacji, masz pełne prawo podważyć jego decyzję!

Po zmianach przepisów do katalogu przesłanek unieważnienia procedury dodano 2 nowe regulacje:
• zamawiający może unieważnić postępowanie, gdy będzie ono zawierało nieusuwalną wadę, która uniemożliwi zawarcie umowy, która nie podlega unieważnieniu (dotychczas musiał to zrobić, nawet wtedy gdy wada była możliwa do usunięcia!),

• jeśli na sfinansowanie zamówienia zamawiający chciał przeznaczyć środki pochodzące z budżetu UE albo niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie EFTA, ale nie zostały mu one przyznane, będzie mógł unieważnić procedurę zamówienia, pod warunkiem że przewidział taką możliwość w zaproszeniu do negocjacji bądź składania ofert albo ogłoszeniu o zamówieniu. Zanim podejmiesz decyzję o ubieganiu się o zamówienie, warto zatem uważnie przeczytać ogłoszenie.

Pozostałe przesłanki unieważnienia się nie zmieniły. Zamawiający ma obowiązek unieważnić postępowanie, gdy:
1) nie złożono żadnej oferty niepodlegającej odrzuceniu albo nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu od wykonawcy niepodlegającego wykluczeniu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,
2) w postępowaniu prowadzonym w trybie zapytania o cenę nie złożono co najmniej dwóch ofert niepodlegających odrzuceniu,
3) w postępowaniu prowadzonym w trybie licytacji elektronicznej wpłynęły mniej niż dwa wnioski o dopuszczenie do udziału w licytacji elektronicznej albo nie została złożona żadna oferta,
4) na wezwanie zamawiającego zostały złożone oferty dodatkowe o takiej samej cenie,
5) wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć.

Więcej o zmianach w prawie zamówień publicznych przeczytasz w najbliższej aktualizacji poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu p. Joanny Choroszczak-Magiery, z którego pochodzi ten fragment.

Czy Twoja spółka będzie zwolniona ze stosowania przepisów Prawa zamówień publicznych?

Korzystasz ze środków unijnych i zdarza się, że do ich wydatkowania jesteś zobowiązany stosować rygorystyczną ustawę Pzp? Opisana dalej zmiana może mieć dla Ciebie niebagatelne znaczenie!

Do tej pory podmioty, które otrzymały środki publiczne, mogły być zobowiązane do stosowania przepisów ustawy Pzp przy ich wydatkowaniu. Było to szczególnie uciążliwe dla przedsiębiorców, którzy nie mieli na co dzień do czynienia z przepisami dotyczącymi zamówień publicznych. Często popełniali oni błędy w trakcie procedury, czego skutkiem były nakładane na nich korekty finansowe.

Obecnie podmioty publiczne, które przekażą określone środki, np.:
• przedsiębiorstwom prywatnym,
• fundacjom,
• stowarzyszeniom,
• kościelnym osobom prawnym,
będą mogły uzależnić ich przyznanie od stosowania przez te podmioty określonych zasad przy ich wydawaniu, np.:
• równego traktowania wykonawców,
• uczciwej konkurencji i
• przejrzystości postępowania.

Teraz zatem nie będą już obowiązywać rygorystyczne procedury Pzp! Taka regulacja ma na celu odformalizowanie i przyspieszenie wydatkowania funduszy unijnych przez podmioty, które nie podlegają, co do zasady, przepisom ustawy Pzp.

Więcej o zmianach w prawie zamówień publicznych przeczytasz w najbliższej aktualizacji poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu p. Joanny Choroszczak-Magiery, z którego pochodzi powyższy fragment.