Jedną ze zmian jest wprowadzenie dwóch nowych postępowań odrębnych, tzn. Europejskiego postępowania nakazowego i Europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń. Oba te postępowania określane są jako postępowania w sprawach transgranicznych, z uwagi na to, że ich stronami są podmioty pochodzące z różnych państw. Stronami w tych postępowaniach mogą być podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państw Unii Europejskiej, za wyjątkiem Danii.
Jeśli chodzi o europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń, to w postępowaniu tym są rozpoznawane sprawy, gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza 2.000 euro. Nie podlegają rozpoznaniu przy zastosowaniu tych przepisów w szczególności sprawy: z zakresu prawa upadłościowego, prawa pracy, dotyczące najmu i dzierżawy oraz o ochronę dóbr osobistych. Podobnie jak w europejskim postępowaniu nakazowym obowiązują formularze dla najważniejszych pism, które powinny być dostępne w każdym sądzie.
Europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń jest postępowaniem pisemnym. Sąd przeprowadza rozprawę wyjątkowo tylko wtedy, gdy:
- uzna to za konieczne,
- lub wnosi o to jedna ze stron.
Po otrzymaniu odpisu pozwu pozwany ma 30 dni na złożenie odpowiedzi na pozew. W terminie 30 dni od otrzymania odpowiedzi na pozew sąd wydaje wyrok, chyba że:
- zażąda od stron przedstawienia dodatkowych informacji w terminie nieprzekraczającym 30 dni;
- przeprowadza postępowanie dowodowe;
- wzywa strony na rozprawę, która ma odbyć się w terminie 30 dni od wezwania.
Istotnym odstępstwem od dotychczasowych regulacji jest możliwość złożenia na piśmie zeznań przez świadków oraz strony, jeżeli sąd tak postanowi. W wypadku, gdy wyrok zostanie wydany na posiedzeniu niejawnym, sąd doręczy go obu stronom z pouczeniem o apelacji.
Sąd, który wydał orzeczenie w tym postępowaniu, wydaje na wniosek wierzyciela zaświadczenie dotyczące tego orzeczenia. Wyrok wraz z tym zaświadczeniem jest podstawą wszczęcia egzekucji na terenie każdego z państw UE. Z tym, że w niektórych państwach, tak jak np. w Polsce, przed wszczęciem egzekucji konieczne jest nadanie temu orzeczeniu klauzuli wykonalności przez sąd (albo ewentualnie inny organ) danego kraju.
Pozwany ma prawo złożyć wniosek o ponowne zbadanie orzeczenia wydanego w ramach europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń w sądzie państwa, w którym wydano orzeczenie, jeśli:
- pozew lub wezwanie na rozprawę zostały doręczone bez potwierdzenia osobistego odbioru przez tę stronę i doręczenie nastąpiło w czasie niewystarczającym dla przygotowania się do obrony;
- pozwany nie miał możliwości wniesienia odpowiedzi na pozew z powodu siły wyższej lub z powodu nadzwyczajnych okoliczności, które były przez niego niezawinione. Wniosek taki powinien być złożony niezwłocznie.
Sąd po rozpoznaniu wniosku albo odrzuca go i wtedy orzeczenie pozostaje w mocy, albo uchyla orzeczenie.
W wypadku wszczęcia egzekucji na podstawie orzeczenia wydanego w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń dłużnik może wnieść powództwo o pozbawienie wykonalności tego tytułu, jeżeli orzeczenia wydanego w ramach tego postępowania nie można pogodzić z wcześniejszym orzeczeniem wydanym w jakimkolwiek państwie członkowskim lub w państwie trzecim, gdy zostaną kumulatywnie spełnione następujące warunki:
- wcześniejsze orzeczenie zostało wydane w odniesieniu do tego samego roszczenia i dotyczyło tych samych stron;
- wcześniejsze orzeczenie zostało wydane w państwie członkowskim wykonania lub spełnia warunki niezbędne do uznania go w państwie członkowskim wykonania;
- niemożność pogodzenia nie była i nie mogła być podniesiona w formie zarzutu w postępowaniu sądowym w państwie członkowskim, w którym wydano orzeczenie w ramach europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń.
Więcej o zmianach w kpc będziesz mógł przeczytać w artykule autorstwa p. Marcina Łochowskiego na ten temat, który publikujemy w najbliższym numerze poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” i z którego pochodzi powyższy fragment.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz