Czy sprostowanie świadectwa pracy może służyć do podważenia zwolnienia?

Pracownik, kwestionując zgodność z prawem wypowiedzenie i jego przyczynę, występuje do Ciebie o sprostowanie świadectwa pracy? W odpowiedzi na jego wniosek powołaj się na najnowszą uchwałę Sądu Najwyższego w tej sprawie!

Świadectwo pracy to najistotniejszy dokument, który pracownik otrzymuje od spółki. Jego treść oraz tryb sprostowania reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Świadectwo pracy, które zawiera nieprawdziwe lub niepełne informacje, powinno zostać na żądanie pracownika sprostowane. Wniosek o to pracownik może złożyć w terminie 7 dni od otrzymania świadectwa. Dopiero odmowa ze strony pracodawcy otwiera pracownikowi sądową drogę dochodzenia sprostowania świadectwa pracy.

Termin do wniesienia do sądu pracy powództwa przeciwko pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy wynosi 7 dni od daty doręczenia pracownikowi zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa. Przed wyczerpaniem trybu reklamacyjnego niedopuszczalna jest sądowa droga dochodzenia sprostowania. W takiej sytuacji sąd pracy przekaże pracodawcy pozew jako wniosek o sprostowanie świadectwa pracy.

Sąd Najwyższy w podjętej w listopadzie 2009 r. uchwale rozstrzygnął, że pracownik nie może skutecznie dochodzić sprostowania świadectwa pracy:
• w części dotyczącej stwierdzenia, że stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę bez wypowiedzenia z winy pracownika,
• gdy jednocześnie kwestionuje zgodność z prawem tego rozwiązania, a nie wystąpił do sądu z powództwem o roszczenia z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 56 kp.

Uchwałą tą Sąd Najwyższy ostatecznie rozstrzygnął powyższą wątpliwość, stwierdzając, że świadectwo pracy ma jedynie charakter informacyjny, techniczny.

Jeżeli nawet tryb rozstania spółki z pracownikiem był wadliwy, np. pracownik niesłusznie został zwolniony dyscyplinarnie, ale nie odwołał się do sądu pracy w terminie przewidzianym dla kwestionowania zwolnienia, nie można już zmienić podstawy ani przyczyny zwolnienia poprzez sprostowanie świadectwa pracy.

Więcej o praktycznych aspektach funkcjonowania spółki z o.o. przeczytasz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”, z której pochodzi powyższy artykuł autorstwa Pana Macieja Szupłata.

Jakie są zasady przyznania pomocy prawnej przez sąd?

Gdy spółka nie ma środków na pokrycie kosztów sądowych i opłacenie profesjonalnego pełnomocnika, możesz złożyć wniosek o przyznanie pomocy prawnej. Taki wniosek nie podlega opłacie.

Prawo pomocy to wyjątkowe zwolnienie od kosztów związanych z postępowaniem przed sądem administracyjnym, które obejmuje:
• zwolnienie od kosztów sądowych,
• ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 244 § 1 ppsa), co stanowi uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu przedstawicielowi (art. 244 § 2 ppsa).

Strona korzystająca z prawa pomocy korzysta z usług pełnomocnika bez opłacania jego wynagrodzenia i wydatków. Sąd może w ten sposób ustanowić pełnomocnika dla spółki, gdy nie zatrudnia ona lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.

Prawo pomocy przyznaje się na wniosek złożony przez stronę przed rozpoczęciem lub w trakcie postępowania sądowo-administracyjnego. Wniosek jest wolny od opłat sądowych (art. 243 ppsa). Rozpoznaje go WSA, przed którym sprawa ma się toczyć lub już się toczy.

Przyznanie prawa pomocy przez sąd jest uzależnione od tego, czy w złożonym wniosku spółka wykaże i uprawdopodobni okoliczności warunkujące jej udzielenie. To spółka jest zobowiązana przedstawić dowody w celu wykazania trudnej sytuacji finansowej uniemożliwiającej poniesienie kosztów postępowania czy zastępstwa prawnego.

Więcej o praktycznych aspektach funkcjonowania spółki z o.o. przeczytasz w najbliższej aktualizacji poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”, z której pochodzi powyższy artykuł autorstwa doradcy podatkowego Iwony Czauderny.

Informacja podsumowująca o transakcjach wewnątrzwspólnotowych

Po zmianach, które opisywaliśmy już w Poradniku „Doradca Prezesa spółki z o.o.”, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji. Od zasady tej istnieją liczne wyjątki, które umożliwiają złożenie informacji za okresy kwartalne (które do niedawna jeszcze były zasadą).

Od 1 stycznia 2010 r. funkcjonują nowe wzory:
1) informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach wraz z objaśnieniami. Są to formularze:
a) VAT-UE – informacja podsumowująca o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach,
b) VAT-UE/A – informacja o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów,
c) VAT-UE/B – informacja o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów,
d) VAT-UE/C – informacja o wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług;
2) korekty informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach wraz z objaśnieniami, jest to formularz VAT-UEK – korekta informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach.

Nowe wzory informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach oraz wzory korekty informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach stosujesz począwszy od rozliczenia za pierwszy okres 2010 r., za który składana jest informacja.

Do rozliczeń za poszczególne kwartały 2010 r. możesz także niekiedy stosować wzory informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów oraz korekty informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów, określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z 13 października 2005 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów (Dz.U. nr 201, poz. 1665 oraz z 2007 r. nr 47, poz. 311) – mimo że rozporządzenie to zostało uchylone.

Powyższe zmiany wynikają z rozporządzenia Ministra Finansów z 21 grudnia 2009 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz.U. nr 222, poz. 1761) i ich szerszy opis znajdziesz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”.

Twój pełnomocnik będzie mógł poświadczać dokumenty

Od 1 stycznia 2010 r. adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy występujący w sprawie może poświadczyć odpis składanego dokumentu za zgodność z oryginałem. Dotychczas Twój adwokat lub radca prawny mógł poświadczyć za zgodność swoje pełnomocnictwo lub dokumenty w postępowaniu nakazowym. Wszelkie inne dokumenty musiał poświadczać za zgodność notariusz. Te zmiany znacznie ułatwią Ci prowadzenie spraw przed sądem, na pewno też spowodują, że postępowanie będzie tańsze – unikniesz konieczności ponoszenia opłat notarialnych.

Po zmianach, w postępowaniu:
- administracyjnym,
- sądowo-administracyjnym,
- podatkowym i
- cywilnym
zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym.
Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym ma charakter dokumentu urzędowego. Jeśli jednak jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, sąd lub organ administracji publicznej może zażądać od Ciebie przedłożenia oryginału tego dokumentu.

Poświadczenie dokumentu dokonane przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa występującego w sprawie powinno zawierać:
1) podpis osoby upoważnionej (adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa),
2) datę sporządzenia,
3) oznaczenie miejsca sporządzenia oraz
4) godzinę dokonania czynności – na twoje żądanie.

Jeżeli zaś dokument zawiera cechy szczególne (dopiski, poprawki lub uszkodzenia), osoba upoważniona stwierdzi to w poświadczeniu.

Powyższe zmiany wynikają z ustawy z 23 października 2009 r. o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów (Dz.U. nr 216, poz. 1676) i ich szerszy opis znajdziesz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.”.

O czym musisz pamiętać zawierając umowę z pracownikiem?

Umowę o pracę zawierasz z pracownikiem w formie pisemnej, w przeciwnym wypadku powinieneś, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do rodzaju umowy oraz jej warunków. Zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej.

Umowa o pracę musi określać:
• strony umowy,
• rodzaj umowy,
• datę jej zawarcia oraz
• warunki pracy i płacy, w szczególności:
- rodzaj pracy,
- miejsce jej wykonywania,
- wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem jego składników,
- wymiar czasu pracy,
- termin jej rozpoczęcia.

Musisz także koniecznie pamiętać, że Twoim obowiązkiem jest poinformowanie pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o:
- obowiązującej dobowej i tygodniowej normie czasu pracy,
- częstotliwości wypłaty wynagrodzenia za pracę,
- układzie zbiorowym pracy, którym pracownik jest objęty,
- wymiarze urlopu wypoczynkowego oraz
- długości okresu wypowiedzenia umowy,
- a jeżeli nie masz obowiązku ustalenia regulaminu pracy – dodatkowo o porze nocnej, miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia oraz przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

Umowa o pracę z pracownikiem skierowanym do pracy na obszarze państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej na okres dłuższy niż 1 miesiąc, niezależnie od warunków opisanych powyżej, powinna określać:
1) czas wykonywania pracy za granicą oraz
2) walutę, w której będzie wypłacane pracownikowi wynagrodzenie w czasie wykonywania pracy za granicą.
Twoim obowiązkiem jest poinformowanie takiego pracownika na piśmie o świadczeniach przysługujących mu z tytułu skierowania do pracy za granicą, obejmujących zwrot kosztów przejazdu oraz zapewnienie zakwaterowania, a także warunkach powrotu pracownika do kraju.
Jeśli zawierasz umowę przewidującą zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy, nie możesz ustalić warunków pracy i płacy w sposób mniej korzystny od tych, jakie zaoferowałeś pracownikom wykonującym taką samą lub podobną pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, z uwzględnieniem proporcjonalności wynagrodzenia za pracę i innych związanych z nią świadczeń do wymiaru czasu pracy pracownika.

Zawierając z pracownikiem umowę na niepełny etat dodatkowo ustal w umowie dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. W ten sposób możesz zaoszczędzić, jeśli pracownik będzie pracował w nadgodzinach.

Jakie są korzyści postępowania zabezpieczającego?

Składając pozew musisz brać pod uwagę, że zanim zyskasz tytuł wykonawczy i sprawę skierujesz do komornika, to Twój dłużnik zdąży już pozbyć się majątku i cały trud i pieniądze włożone w postępowanie sądowe zostaną zmarnowane. Możesz uniknąć takiej sytuacji, jeśli już na początku procesu odpowiednio zabezpieczysz swoje roszczenie.

Przepisy kpc przewidują specjalne postępowanie nazywane postępowaniem zabezpieczającym, w którym sąd może np. na czas trwania procesu zakazać zbywania nieruchomości, zająć ruchomości czy wynagrodzenia za pracę, ustanowić hipotekę przymusową czy zawiesić postępowanie rejestrowe w KRS. Dzięki temu nie powinieneś mieć kłopotu z wyegzekwowaniem swojej należności czy przysługującego Ci prawa.

W przypadku zabezpieczenie roszczeń pieniężnych przepisy kpc wprost określają, jakie są sposoby zabezpieczenia, możesz więc zażądać, by nastąpiło ono przez:
1) zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego;
2) obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową;
3) ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu;
4) obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską;
5) ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu;
6) ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego.

Jeśli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może:
1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania;
2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;
3) zawiesić egzekucję lub postępowanie wykonawcze;
4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi;
5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze;
6) w sprawach o rozwód, o separację oraz o unieważnienie małżeństwa sąd może również orzec o wydaniu małżonkowi opuszczającemu mieszkanie zajmowane wspólnie przez małżonków potrzebnych mu przedmiotów.

Jak widzisz korzyści ze złożenia wniosku o zabezpieczenie są naprawdę duże, w dodatku postępowanie to nie jest drogie (opłata wynosi 40 zł przy udzieleniu zabezpieczenia roszczenia niemajątkowego lub 100 zł przy roszczeniach majątkowych) lub w ogóle bezpłatne – jeśli wniosek o zabezpieczenie został złożony w piśmie rozpoczynającym postępowanie.

Jakie są zmiany w VAT na 2010 r.?

Od 1 stycznia 2010 r. weszła w życie większość zmian kolejnej nowelizacji ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.). Zmiany do ustawy o VAT zostały wprowadzone ustawą z 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 195, poz. 1504). Warto zwrócić uwagę na dwa wyjątki dotyczące terminu wejścia zmian w życie.

Pierwszy wyjątek dotyczy zmian rozliczania usług w zakresie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy oraz usług pomocniczych do tych usług, który wejdzie w życie od 1 stycznia 2011 r.
Drugi wyjątek wynika z przepisów przejściowych do ustawy zmieniającej. Zgodnie z nim podatnicy biorący udział w świadczeniu usług transgranicznych mieli prawo do rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych już od 1 grudnia 2009 r. Z tej zmiany wyniknęła konieczność zmiany wzoru formularza rejestracyjnego VAT-R.

Wprowadzone zmiany do ustawy o VAT dotyczą przede wszystkim:
1) określenia miejsca świadczenia usług w transakcjach pomiędzy podatnikami VAT.
Została zmieniona ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług w transakcjach pomiędzy podatnikami VAT. Z dotychczasowej siedziby usługodawcy została zmieniona na miejsce siedziby usługobiorcy. Zmiany w odniesieniu do miejsca świadczenia usług wprowadzają rozwiązania zmierzające do opodatkowania usług w miejscu ich konsumpcji. A zatem VAT od usług trzeba będzie płacić w tym kraju, w którym znajduje się siedziba ich odbiorcy, a nie, jak obecnie – usługodawcy. W tym celu w ustawie o VAT dodawano przepisy art. 28a–28o, które dotyczą określenia miejsca świadczenia usług, a uchylono dotychczasowe art. 27 i art. 28 ustawy o VAT. Zamiast nich do ustawy dodano nowe przepisy art. 28a–28o. Określają one, kto jest podatnikiem do celów opodatkowania usług, a także co uważa się za miejsce świadczenia usług w odniesieniu do poszczególnych ich rodzajów oraz do okoliczności, w których usługi będą wykonywane.

2) składania informacji podsumowujących o wewnątrzwspólnotowych transakcjach.

Rozszerzono kontrolę prawidłowości rozliczania przez usługobiorców usług świadczonych w ramach UE. Kontrolę tę ma wspierać wprowadzony obowiązek składania przez usługodawców informacji podsumowujących. A zatem w informacjach podsumowujących będzie trzeba wykazywać również informacje odnośnie usług. Ponadto, co do zasady, został skrócony okres, za który podatnicy mają obowiązek składać informacje podsumowujące (z kwartału do miesiąca). Skróceniu, co do zasady, uległ również termin składania informacji podsumowujących (z 25. do 15. dnia miesiąca następującego po okresie sprawozdawczym, w którym powstał obowiązek podatkowy). Skrócenie terminów składania informacji podsumowujących ma na celu usprawnienie systemu wymiany informacji o transakcjach wewnątrzwspólnotowych między państwami członkowskimi i zwiększenie kontroli w zakresie uchylania się od opodatkowania VAT.

3) dotyczących wniosków o zwrot podatku.
Zmiany odnoszą się do wniosku o zwrot podatku zapłaconego w Polsce przez podmioty niezarejestrowane dla VAT w Polsce oraz zapłaconego w innym kraju unijnym przez podmioty zarejestrowane w Polsce w VAT (dotyczy to zwrotu podatku dokonywanego na podstawie przepisów VIII dyrektywy VAT 1979/1072/EWG z 6 grudnia 1979 r.). Zmiany przewidują m.in. składanie wniosku o zwrot podatku zapłaconego w innym państwie członkowskim w urzędzie skarbowym państwa na terytorium, którego podatnik ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, umożliwienie przekazywania wniosków o zwrot podatku drogą elektroniczną, uregulowanie kwestii odsetek w przypadku niedokonania przez organ podatkowy zwrotu podatku podmiotom nieposiadającym siedziby lub miejsca zamieszkania w danym państwie członkowskim. Ma to wpłynąć na uproszczenie i przyśpieszenie procedury zwrotu VAT podatnikom z państw członkowskich Unii Europejskiej od zakupów dokonanych przez nich w innych państwach członkowskich.

Więcej na temat zmian w VAT przeczytasz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu autorstwa p. Iwony Czauderny, z którego pochodzi powyższy fragment

Jakie są nowe zasady obliczania należności za urlop?

Gdy obliczając świadczenie za urlopy wypoczynkowe swoich pracowników popełnisz błąd, grożą za to sankcje. Na szczęście od 3 listopada 2009 r. weszły w życie nowe przepisy, które rozwiały dotychczasowe wątpliwości co do obliczania tych świadczeń.

Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z października 2009 r. wprowadziło duże zmiany i ułatwienia w zakresie wypłaconych składników wynagrodzenia przy liczeniu wynagrodzenia urlopowego, ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop u zatrudnionych na część etatu lub mających krótszą normę dobową.

Zniknie problem obliczania ekwiwalentu za urlop dla osób zatrudnionych na część etatu oraz dla tych mających ustawową krótszą dobową normę pracy (np. lekarzy, młodocianych do 16. roku życia i niepełnosprawnych). Zniesiono bowiem dotychczasowe dzielenie przysługującego im ekwiwalentu za 1 dzień urlopu przez 8 godzin, czyli 8-godzinną normę.

Nie będziesz też musiał brać pod uwagę przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego kwoty wyrównania wynagrodzenia pracownika do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wynika to z tego, że nie jest ono bezpośrednio powiązane z wykonywaniem pracy. Jeżeli pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości, ale np. w godzinowej, to mała liczba godzin do przepracowania przełoży się na niskie wynagrodzenie pracownika, niższe nawet od wynagrodzenia minimalnego.

Ponadto przy ustalaniu ekwiwalentu za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc uwzględnia się składniki wynagrodzenia (z wyjątkiem składników określonych w stawce miesięcznej w stałej wysokości) przysługujące za okres 3 miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu w średniej wysokości z tego okresu, przy czym muszą to być składniki faktycznie wypłacone (§ 16 rozporządzenia).

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop nie uwzględnia się należności przysługujących pracownikowi w okresie objęcia go przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy (zgodnie z ustawą z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców).

Więcej na temat nowych zasad obliczania należności za urlop przeczytasz w najbliższej aktualizacji Poradnika „Doradca Prezesa spółki z o.o.” z artykułu autorstwa p. Ewy Krysztofiuk, z którego pochodzi powyższy fragment.